„Pamiętnik Pawła Jasienicy, pisany w 1970 r., jest ostatnim jego, niestety nieukończonym, przesłaniem do czytelników. Najcenniejsze karty tej pracy poświęcone są wspomnieniom dziecięcym z carskiej Rosji, gdzie Lech Beynar urodził się i wychowywał do dziewiątego roku życia, i z życia akademickiego w Wilnie, od 1928 roku, widzianego oczami inteligentnego i myślącego studenta historii Uniwersytetu Stefana Batorego. Z wnikliwą szczerością mówi tu Jasienica o wielu znaczących potem, a nawet sławnych (Miłosz) ludziach, ale także i o tych, których można by nazwać z racji biegu ich życia osławionymi (Stefan Jędrychowski czy krwawy generał Zarako-Zarakowski). Niezmiernie ciekawy jest rzut oka na dobrze Jasienicy znanego Henryka Dębińskiego, człowieka wielu talentów i dziwnej drogi życia.  Nieukończony pamiętnik pozostaje ważnym esejem historycznym, wpisującym się dobrze w zamiar autora czynnego uczestnictwa w „sporach na temat dziejów narodu”- Władysław Bartoszewski